Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007

-ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ-


ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ Φ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (1905-1991)

Ο αρθρογράφος, πολιτικός & κοινωνικός αναλυτής, και ιστορικός Θεοφύλακτος Φ. Παπακωνσταντίνου (ψευδώνυμο: Πέτρος Μοναστηριώτης) γεννήθηκε στο Μοναστήρι (Μπίτολα) της Σερβίας το 1905 και σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία, ιστορία και παιδαγωγικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γοητευμένος ήδη από τα μαθητικά του χρόνια από το όραμα μιας τέλειας κοινωνίας, μελέτησε το μεγάλο πείραμα του Κομμουνισμού όσο ελάχιστοι. Απεβλήθη από το Πανεπιστήμιο το 1927 για τα κομμουνιστικά πιστεύω του, γεγονός που τον εμπόδισε να ακολουθήσει την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία που επιθυμούσε. Αντιλαμβανόμενος έγκαιρα τις αδυναμίες του κομμουνισμού, ο Θ.Φ.Π. βίωσε τη συγκλονιστική διάψευση των προσδοκιών του. Έκτοτε κατέστη ο πρώτος κριτικός του μαρξισμού, συγγράφοντας πληθώρα σχετικών άρθρων, αναλύσεων και βιβλίων.

Ακούστε ζωντανά τον ίδιο για τη μαρξιστική του περίοδο:




Διετέλεσε συντάκτης επί της ύλης και συνεργάτης της "Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαιδείας" (1928-1934), συντάκτης της εφημερίδας "Ανεξάρτητος" (1934-1936), συντάκτης και αρχισυντάκτης της "Πρωίας" (1936-1943),συνεργάτης της εφημερίδας «Εμπρός» (1954-1957), της εφημερίδας «Μακεδονία» (1958-9), αρχισυντάκτης και αρθρογράφος της "Ελευθερίας" (1945-1949), αρθρογράφος της (1949-1963), αρθρογράφος της "Μεσημβρινής" (1963-1967) και της «Ακρόπολις» (1972-1985). Επιπροσθέτως, υπήρξε συνεργάτης του Ε.Ι.Ρ. (1950-1953 και 1959-1964). Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου (Μεταξά) ίδρυσε μαζί με άλλους την Μ.Ε.Ο. (Μυστική Εθνική Οργάνωση) που έδρασε αντιστασιακώς με την κυκλοφορία φυλλαδίων, προκηρύξεων κλπ. μέχρι τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Διετέλεσε πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας «Πρωϊα» και διέσχισε όλο το μέτωπο από το βορειότατο μέχρι το νοτιότατο άκρο του, στέλνοντας σημαντικές ανταποκρίσεις και σειρά καθημερινών τηλεγραφημάτων. Κατά την εχθρική κατοχή, συμμετείχε στην αντιστασιακή εφημερίδα «Μαχομένη Ελλάς» (Αύγουστος 1942-Οκτώβριος 1943), η οποία αποτελούσε βοηθητικό όργανο της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος», όπου έγραφε τα κύρια άρθρα και πλείστα άλλα κείμενά της, με σκοπό την τόνωση του ηθικού & ενημέρωση του Ελληνικού λαού καθώς και την υπονόμευση του ηθικού του εχθρού. Η προαναφερθείσα εφημερίδα διαβιβαζόταν στην Ελεύθερη Ελληνική Κυβέρνηση και στο Στρατηγείο της Μ. Ανατολής. Στα πλαίσια αυτά, συνέταξε και προκηρύξεις απευθυνόμενες προς τις εχθρικές δυνάμεις με σκοπό την ψυχολογική κάμψη τους με αξιοσημείωτη επιτυχία. Διέφυγε κατόπιν διωκόμενος τον Οκτώβριο του 1943 στη Μέση Ανατολή (Κάιρο), επειδή είχε προδοθεί η παράνομη αρθρογραφία του εναντίον των δυνάμεων του Άξονα και ήταν θέμα χρόνου η σύλληψή του από τους Γερμανούς. Στη Μ. Ανατολή υπηρέτησε την εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση ως Διευθυντής Τύπου της Ελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (1943-44). Μετά την επιστροφή του, υπήρξε για μικρό χρονικό διάστημα Γενικός Διευθυντής Εσωτερικού Τύπου, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Νοέμβριο 1944.

Το 1967 ύστερα από έγγραφη έκκληση της Ε.Σ.Η.Ε.Α. (βλ. αντίστοιχο θέμα), εισήλθε στην Κυβέρνηση με σκοπό την επίλυση των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων του ασφαλιστικού ταμείου των συντακτών. Τα οικονομικά προβλήματα του ταμείου λύθηκαν με τον Α.Ν. 248/1967 (ίδρυση Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. και Ταμείου Υγείας, επίλυση οικονομικών προβλημάτων δημοσιογράφων, εφαρμογή αγγελιόσημου, ανάκτηση πωληθέντος μεγάρου δημοσιογράφων κ.ά.) που συνέταξε ο ίδιος. Ως δείγμα ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπό του, η Ε.Σ.Η.Ε.Α. του απέστειλε και σχετικό ψήφισμα (βλ. αντίστοιχο θέμα). Στη συνέχεια διετέλεσε υπουργός Εθνικής Παιδείας (1967-1969). Υπέβαλε την παραίτησή του στις 5.4.1969, η οποία έγινε δεκτή στις 18.6.1969, όταν διεφάνη ότι δεν θα πραγματοποιούνταν άμεσα οι υπεσχημένες από τη στρατιωτική δικτατορία εκλογές. Στη συνέχεια, 5 νέες προτάσεις για υπουργεία και οφφίκια απορρίπτονται εκ μέρους του. Το 1970 συνέγραψε την "Πολιτική Αγωγή", συνοπτική έκδοση της οποίας εισήχθη ως μάθημα στα σχολεία (βλ. αντίστοιχο θέμα). Τα συγγραφικά του δικαιώματα ανήρχοντο σε 2 εκ. δραχμές της εποχής, ποσό το οποίο δώρισε εξ ολοκλήρου στο Ελληνικό Κράτος. Μεταπολιτευτικά, η Ε.Σ.Η.Ε.Α. αποφάσισε την οριστική διαγραφή του απ΄αυτήν, διαγραφή η οποία τελικά μετετράπη σε προσωρινή.

Εκτός από πληθώρα άρθρων σε λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες και περιοδικά συνέγραψε και πληθώρα βιβλίων (βλ. έργα του ιδίου). Τα πιο πρόσφατα έργα του αφορούν στα βιβλία "Η Μεγάλη Περιπέτεια" (1987), όπου εξιστορούνται όσα ο ίδιος έζησε μαζί με το Έθνος, γράφοντας για πρώτη φορά υπό καθεστώς απόλυτης ελευθερίας και "Η Μικρή Περιπέτεια" (1988), το οποίο αποτελεί συνέχεια και συμπλήρωμα του προηγούμενου.

Μεταξύ άλλων, ασχολήθηκε σε βάθος με μεγάλα ζητήματα της εποχής όπως ο Κομμουνισμός, το Μακεδονικό (ήδη από το 1945), το Κυπριακό κ.ά. Έχει ακόμη μεταφράσει έργα του Κ. Μάρξ, του Σ. Φρόυντ, του Κ. Ζίντ, του Σ. Χούκ, κ.ά. Μετέσχε δημοσιογραφικών αποστολών στη Βαλκανική Διάσκεψη του Βελιγραδίου (1940), στην Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο (1952) και στην Ανατολική και Δυτική Γερμανία. Έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του "Ανατομία της Επαναστάσεως", με το Σταυρό των Ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικα, με το Μεγαλόσταυρο του Παναγίου Τάφου, με τον Τίμιο Σταυρό Α' Τάξεως του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας και με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος Γεωργίου Α'. Έχει επίσης αναγνωριστεί με δίπλωμα η αντιστασιακή του δράση κατά την Κατοχή.

Στη δημοσιογραφία προσέφερε ένα νέο τύπο άρθρου, αρχιτεκτονημένου, με λογική επιχειρηματολογία και δωρικό ύφος, που μαρτυρεί άριστη κατοχή της γλώσσας και τη ζωντάνια της καθαρεύουσας, συνείδηση ευθύνης και προσπάθεια υποστήριξης της αλήθειας με οποιοδήποτε κόστος. Το έργο του έχει χαρακτηριστεί ότι από μόνο του αποτελεί μία εποχή της Ελληνικής δημοσιογραφίας…

Αξίζει να αναφερθεί πως το σύνολο των άρθρων του ανέρχεται σε 7.576 και έχει υπολογισθεί ότι εκτυπούμενα θα κατελάμβαναν 135 τόμους των 10 τυπογραφικών έκαστος (ή 160 σελίδων) και με σύνολο σελίδων 21.600, δηλαδή μία ολόκληρη βιβλιοθήκη.

Απεβίωσε πλήρης ημερών στις 31.3.1991.

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣΤΙΓΑ)

Σύμφωνα με τον Θ.Π. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απετέλεσε μάστιγα για τη χώρα, κυρίως για τους παρακάτω λόγους: · Επεβλήθη πραξικοπιματ...