Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣΤΙΓΑ)

Σύμφωνα με τον Θ.Π. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απετέλεσε μάστιγα για τη χώρα, κυρίως για τους παρακάτω λόγους:

·

Επεβλήθη πραξικοπιματικώς ως πρωθυπουργός στον Ελληνικό λαό την 6.10.1955 από τον βασιλέα Παύλο ενώ ο Παπάγος ήταν ετοιμοθάνατος. Φυσικός και νόμιμος διάδοχός του ήταν ο Στ. Στεφανόπουλος.

· Οι βασιλικές κυβερνήσεις Καραμανλή που «κατασκευάζονταν» από την 6.10.1955 μέχρι το τέλος της διαβόητης 8ετίας (3.11.1963) κλόνισαν την πίστη προς τον αυτοσεβασμό και την φιλαλήθεια των κυβερνώντων.

· Απεχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ την 14.8.974 γιατί η συμμαχία δεν εμπόδισε την απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο, συντελώντας στην αύξηση του ειδικού βάρους της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.

· Ενίσχυσε το αντιαμερικανικό και αντιδυτικό πνεύμα που καλλιεργούσε στην Ελλάδα η άκρα αριστερά. Έτσι, εξασθένισε την άμυνά μας και ισχυροποίησε τη σοβιετική επιρροή στη χώρα μας.

· Αντιμετώπισε περιδεής την τουρκική επιθετικότητα που μεγάλωνε λόγω αλλεπάλληλων σφαλμάτων τακτικής. Τέτοιο ασυγχώρητο σφάλμα υπήρξε η ελληνική πρόταση την 27.1.1975 για παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αποδεχόμενος έτσι εμμέσως ότι υπάρχουν και τουρκικά δικαιώματα.

· Χαρακτήριζε συνεχώς τη Γιουγκοσλαβία ως «πολύτιμη φίλη» παραβλέποντας το μακεδονικό ζήτημα.

· Εκθεμελίωσε την παιδεία με την απομάκρυνση δεκάδων δοκιμασμένων στελεχών της, παρέδωσε τα ΑΕΙ στα φοιτητικά «σοβιέτ», που εκβιάζουν και τρομοκρατούν το διδακτικό προσωπικό, ανέχθηκε την παραποίηση της εθνικής ιστορίας μέσα στα σχολεία.

· Κατέστησε τον κομμουνισμό αποφασιστικό παράγοντα της ελληνικής πολιτικής και πνευματικής ζωής, υποχωρώντας πάντοτε στις πιέσεις του. Αφόπλισε ιδεολογικώς τη χώρα και παρέδωσε τον λαό και ειδικότερα την νεολαία ανυπεράσπιστο στην κομμουνιστική προπαγάνδα.

· Δεν είχε καμμία πολιτική για το Κυπριακό. Τον ενδιέφερε μόνο το ταχύτερο κλείσιμό του. Σύναψε τις επαίσχυντες συμφωνίες «Ζυρίχης-Λονδίνου» (Φεβρουάριος 1959) με τις οποίες η Τουρκία επανήλθε στην Κύπρο ως εγγυήτρια δύναμη ενώ είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα επ’ αυτής βάσει της συνθήκης της Λωζάννης (1923) και απέκτησε τερατώδη προνόμια στη Μεγαλόνησο, αποκλείοντας για πάντα την ένωση με την Ελλάδα

· Ανέχθηκε τους φρικαλέους βανδαλισμούς του τουρκικού όχλου κατά των Ελλήνων της Πόλης.

· Απέκοψε τον Ελληνισμό από τις ρίζες του και εκβαρβάρωσε τη γλώσσα, επιβάλλοντας τη «δημοτική» ως επίσημη γλώσσα. Όμως οι δύο μορφές της γλώσσας (καθαρεύουσα και δημοτική) εξελίσσονταν φυσιλογικά και επιδρούσε η μία στην άλλη. Παράλληλα, κατάργησε τη διδασκαλία των αρχαίων στα γυμνάσια και την συρρίκνωσε στα λύκεια.

· Οδήγησε στην καταστροφή της Αθήνας μέσω του συστήματος της αντιπαροχής.

ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ 1940-41


Ο ΕΔΟΕΑΠ [=Ενιαίος Δημοσιογραφικός Οργανισμός Επικουρικής Ασφαλίσεως και Περιθάλψεως] δημιουργήθηκε με το ΑΝ.248/1968 από τον Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου, που ανέλαβε υπουργός, ύστερα από την εξειδικευμένου βάρους πίεση και γραπτή έκκληση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ[= Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών][1].

Ο ΕΔΟΕΑΠ εξέδωσε προ ολίγων ετών (2010) ένα βιβλίο, με τον τίτλο «ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ». για τους δημοσιογράφους που εστάλησαν στο μέτωπο του ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-41), ως αφιέρωμα στους 41 πολεμικούς ανταποκριτές. Το βιβλίο ανθολογεί απλώς χωρίς συμμετρία άρθρα των ανταποκριτών. Μεταξύ αυτών και ένα από τα συνολικώς 14 του Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου.

Επειδή η παρεχομένη εικόνα της δράσεως του Θ.Π. ως πολεμικού ανταποκριτή είναι καταφανώς ανεπαρκής, προσφέρονται όλα τα στοιχεία για το σχηματισμό της ολοκληρωμένης.

***

«Τρελάθηκες; Αυτός είναι κομμουνιστής, θα μου τινάξει το Μέτωπον εις τόν αέρα».[2]

Αναφώνησε επιτιμητικά ο Κ. Μανιαδάκης, υπουργός Δημοσίας Τάξεως της κυβερνήσεως του Ι. Μεταξά , απευθυνόμενος στον Στέφανο Ι. Πεσμαζόγλου, εκδότη της εφημερίδας η «Πρωΐα». Τον είχε καλέσει, επειδή εκείνος είχε προτείνει να σταλεί ως πολεμικός ανταποκριτής στο μέτωπο του Ελληνοϊταλικού πολέμου ο συντάκτης της Πρωϊας Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου. Ο Μανιαδάκης δεν τον ήθελε, στηριζόμενος στις κομμουνιστικές πεποιθήσεις του Θ.Π. Ο Πεσμαζόγλου επέμενε και αντέταξε ,ως επιχειρηματολογία του υπέρ της εγκρίσεως της αποστολής του Θεοφύλακτου στο μέτωπο, την ακόλουθη περιγραφή της προσωπικότητας του:

«Με τον κ. Παπακωνσταντίνου είχα την ευκαιρία να συνδεθώ αφ ότου υπήρξεν ουσιαστικός συνεργάτης εις τας εκδόσεις της Πρωΐας και μετά αρχισυντάκτης της εφημερίδος μου. Ήτο αριστερός, αλλ’ ήτο ακόμη περισσότερον εθνικόφρων. Ηνοχλήθη ψυχικώς από την Δικτατορίαν όσον ολίγοι. Ο πόλεμος όμως τον ανέδειξε οποίος πραγματικώς ήτο: γνήσιος Έλλην .»[3]. Αλλά ο Μανιαδάκης επέμενε στην άρνησή του. Ο Πεσμαζόγλου τον παρέκαμψε, κάνοντας χρήση του ενός «θαυματουργού επισκεπτηρίου», όπως λέει, επισκέφθηκε τον Ι. Μεταξά και έλαβε τη συγκατάθεσή του για την αποστολή του Θεοφύλακτου. Ο Μανιαδάκης στον οποίο ανέφερε την πρωθυπουργική έγκριση του είπε, «Θα πάη εις το Μέτωπον, αλλά εσένα θα κρεμάσω». Τόσο πεπεισμένος ήταν για την επικινδυνότητα του Θεοφύλακτου. Ο Πεσμαζόγλου σχολιάζει εκ των υστέρων, «φυσικά όχι μόνον δεν με εκρέμασεν, αλλ ευθέως ανεγνώρισεν ότι απ’ όλα όσα εγράφησαν τα ιδικά του [δηλ. του Θεοφύλακτου] ήσαν τα καλύτερα».[4]

Ο Θεοφύλακτος υπήρξε ο μοναδικός πολεμικός ανταποκριτής , που τεκμηριωμένα συνάντησε την πείσμονα άρνηση του Μανιαδάκη και διαθέτει αυθεντική μαρτυρία από τον εκδότη του, τόσο για την άρνηση του Μανιαδάκη, όσο και την αξιολόγηση του έργου που επιτέλεσε ως πολεμικός ανταποκριτής.

Η αποστολή του Θεοφύλακτου εντάσσεται στη δεύτερη ομάδα ανταποκριτών. «Όταν ήρχισαν να γίνωνται- γράφει ο Πεσμαζόγλου - αισθηταί αι δυσχέρειαι τας οποίας αντιμετώπιζεν ο στρατός μέσα εις το Αλβανικόν έδαφος, απεφασίσθη να αποσταλούν εις το Μέτωπον επιφανείς δημοσιογράφοι δια να εμψυχώνουν τον μαχόμενον στρατόν και τα μετόπισθεν»[5]. Η αποστολή ήταν προσωπική επιλογή του Πεσμαζόγλου, όπως δηλώνει ο ίδιος[6]. Ο Θεοφύλακτος προσθέτει στην αυτοβιογραφία του ότι ο Πεσμαζόγλου του εζήτησε τη συγκατάθεσή του και του εξέθεσε τους κινδύνους, που διέτρεχε[7].

Η δημοσιογραφική αποστολή του ως πολεμικού απεσταλμένου διήρκεσε από τις 22 Ιανουαρίου 1941 έως τις 28 Φεβρουαρίου 1941, δηλαδή 38 ημέρες. Με καθημερινά τηλεγραφήματα ενημέρωνε μέσω της Πρωϊας για την πορεία των επιχειρήσεων και, από τις 24 Ιανουαρίου με ανταποκρίσεις[8], που αποτελούν αριστουργήματα του είδους. Οι τίτλοι των 14 ανταποκρίσεων είναι χαρακτηριστικοί.

«Βαδίζοντας προς το θαύμα» (24 Ιαν.1941)
«Οι πύλες της Αλβανίας»( 31. Ιαν.1941)
«Μονομαχία Πυροβολικού» (4 Φεβρ. 1941)
«Η ζωτικότης της φυλής» (6 Φεβρ.1941)
«Ο Ιταλός αιχμάλωτος» (12 Φεβρ.1941)
«Το μυστικό μας όπλο» (15 Φεβρ.1941)
«Η λαχτάρα για το δρόμο» (16 Φεβρ.1941)
«Πώς μάχεται ο εχθρός» (17 Φεβρ. 1941)
«Αθηνά σύννους» (18 Φεβρ. 1941)
«Τα ελληνικά φτερά» (19.Φεβρ.1941)
«Ο παράγων της τύχης» (22 Φεβρ.1941)
«Πώς αισθάνονται τον αγώνα» ( 23 Φεβρ.1941)
«Η Κίρκη του μετώπου» (26. Φεβρ.1941)

Οι πιο πάνω ανταποκρίσεις επαναδημοσιεύτηκαν συγκεντρωμένες[9] μετά τριάντα χρόνια, το 1970 ως το 33ο κεφάλαιο του σπουδαίου ιστορικού του έργου «Η Μάχη της Ελλάδος» για τον πόλεμο του 1940[10].

Μετά το πέρας της αποστολής του, παρέδωσε στην κυβέρνηση μία απόρρητη έκθεση περί του μετώπου, όπως του είχε ζητηθεί , πριν από την αναχώρησή του[11].Η έκθεση ήταν αντικειμενική. Και το ανεγνώρισε και ο Μανιαδάκης, πλέκοντας το εγκώμιό του και ζητώντας εμμέσως συγγνώμη για την άρνηση να εγκρίνει τη μετάβασή του στο μέτωπο. Του είπε «Μου έκανεν εξαιρετικήν εντύπωσι η ακρίβεια και αντικειμενικότης των παρατηρήσεων της απορρήτου εκθέσεώς σου που ανταποκρίνονται απολύτως εις την πραγματικότητα και συμπίπτουν με τας διαπιστώσεις των ειδικών δια κάθε θέμα υπηρεσιών μας, και η πατριωτική έξαρσις των ανταποκρίσεών σου. Μόνον ένας άνθρωπος με τη δική σου πείρα και τη δική σου ιστορία ήτο δυνατόν να εκπληρώση τόσον άρτια την εθνική αποστολή του. Από όλα όσα εγράφησαν σχετικώς, τα δικά σου κείμενα είναι τα καλύτερα και τα πλέον θεμελιωμένα. Αποτελούσαν σφάλμα αι αντιρρήσεις μου για την αποστολή σου στο Μέτωπο»[12].
Έτσι , με την παραδοχή της πατριωτικής και της δημοσιογραφικής αξίας του ,έληξε η φάση της συμμετοχής του Θ.Π. στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Αλλά , υπήρξε και συνέχεια, στον μυστικό, αλλά , παρά ταύτα, άκρως επικίνδυνο πόλεμο κατά των κατακτητών την περίοδο της ιταλικής και γερμανικής κατοχής. Ο πόλεμος αυτός άρχισε μετά την είσοδο των γερμανών στην Αθήνα (27 Απριλίου 1941). Ο μυστικός αυτός πόλεμος[13] προσέφερε στον επιρρεπή προς τις μάχες Θ.Π. νέα ευκαιρία αναλήψεως πατριωτικών κινδύνων.

Το κείμενο συντάχθηκε από τον Εφυραίο 87010 ως αφιέρωμα στη μνήμη του Θ.Π.
*


[1] http://www.theofilaktos-papaconstantinou.blogspot.com /search/label/*%CE%95%CE%9A%CE
[2] Η φράση αυτή είναι αυθεντική και προέρχεται από τον εκδότη της Πρωΐας κ. Στέφανο Ι. Πεσμαζόγλου, βλ. Κ.Χατζηπατέρα-Μ.Φαφαλιού, ΜΑΡΤΥΡΊΕΣ 40-41 (έκδ. ΚΕΔΡΟΣ), 1982, σελ.46.
[3] Βλ. ανωτέρω ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, σελ.46
[4] Βλ. ανωτέρω ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ σελ. 46 πρβλ. και τη μαρτυρία του Θεοφύλακτου στη ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΤΕΙΑ (έκδ. ΚΑΚΤΟΣ) 1987, σελ. 88
[5] Βλ. αν. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ σελ. 46
[6] Βλ. αν. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ σελ. 46
[7] Θ.Παπακωνσταντίνου, Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ανωτ. σελ.62
[8]Βλ. ανωτ. Θ. Παπακωνσταντίνου, Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, σελ. 63
[9] Βλ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ανωτ. Σελ.63
[10] Θεοφυλάκτου Παπακωνσταντίνου, Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1940-41 (Εκδ.Kabanas-Hellas),1970, σελ.397-431.
[11] Το περιεχόμενο της απόρρητης έκθεσης δημοσιεύθηκε από τον ίδιο τον Θ.Π. στο αυτοβιογραφικό έργο του Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ανωτ. σελ.64-67.
[12] Βλ. τις σελ.67-68 της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ.
[13] Βλ. ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΠΕΤΕΙΑ,σελ.69

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Άγνωστες πτυχές της έκδοσής της

Όπως αναφέρουμε και στο κεφάλαιο "Η ΖΩΗ ΤΟΥ", ο Θ.Φ.Π. υπέβαλε την παραίτησή του στις 5.4.69 η οποία, μετά από τις επανειλημμένες σχετικές οχλήσεις του προς τον Γ. Παπαδόπουλο έγινε τελικώς δεκτή στις 18.6.69. Μετά την οριστικοποίησή της, του επροτάθησαν διάφορες λύσεις: να γίνει υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, να αναλάβει ειδικό υπουργείο παρά τω Πρωθυπουργώ, να τεθεί επικεφαλής του «Δημόκριτου», να του ανατεθεί η αρμοδιότητα του Γενικού Επιτρόπου Ελέγχου κλπ. Όπως λέει ο ίδιος στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Περιπέτεια», εκδόσεις «Κάκτος», 1987, «Απέρριψα με επιμονή όλας αυτάς τας προτάσεις. Μου ήτο αδύνατον να συνεχίσω υπό τας διαμορφωθείσας συνθήκας το πείραμα της ασκήσεως της εξουσίας , αφού εξεπλήρωσα το διπλούν καθήκον μου της ανακουφίσεως των συναδέλφων μου και της αναλήψεως ευθυνών έπειτα από μακρά θητεία κριτικής των άλλων. Δεν απηρνούμην τίποτα και θα συνέχιζα την προσφορά μου προς τον τόπο υπό άλλη μορφή. Και είχα ήδη επιλέξει τη μορφή αυτή: ήτο η συγγραφή και έκδοσι μιας «Πολιτικής Αγωγής» γενικής χρήσεως, για την ανάγκη της οποίας είχα επανειλημμένως ασχοληθή με άρθρα μου από το 1949 έως το 1965».

Τελικά, η «Πολιτική Αγωγή» εκδόθηκε το 1970 σε 400.000 αντίτυπα και διανεμήθηκε δωρεάν σε όλους τους εκπαιδευτικούς, τους φοιτητές, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους Νομάρχες, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον κλήρο, το στρατό, τα σώματα ασφαλείας κλπ. Στο Α’ μέρος αναλύονται τα βασικά φαινόμενα της κοινωνικής συμβίωσης και της πολιτικής ζωής και παρατίθενται ορισμένες θεωρητικές και ιστορικές γνώσεις που είναι απαραίτητες για την κατανόηση της σύγχρονης πραγματικότητας και των προβλημάτων της. Στο Β’ μέρος περιγράφονται οι αρχές και οι βασικοί θεσμοί της δημοκρατίας, εκτίθενται τα επιχειρήματα που τη θεμελιώνουν, αναλύονται τα γνωρίσματα του ολοκληρωτισμού και κρίνεται η θεωρία και η πρακτική του κομμουνισμού βάσει των επιστημονικών δεδομένων της εποχής και της συσσωρευθείσας ιστορικής πείρας. Στο Γ΄ μέρος περιγράφεται η διάρθρωση και η λειτουργία του ελληνικού πολιτεύματος, η δικαστική, οικονομική, θρησκευτική, εκπαιδευτική, κοινωνική κλπ. οργάνωση της χώρας, η συμβολή της στον πολιτισμό, οι κίνδυνοι που διέτρεξε και τα εθνικά ζητήματα. Στο Δ΄ μέρος δίνονται ορισμένα στοιχεία για την οργάνωση του κόσμου και τη θέση της χώρας σ’ αυτόν. Στο Επίμετρο έχουν περιληφθεί διεθνούς σημασίας κείμενα από το 431 π.Χ. που μαρτυρούν την πορεία και τις τάσεις της πολιτισμένης ανθρωπότητας ή την δεσμεύουν σήμερα.

Η "Πολιτική Αγωγή" αναλύει και υπερασπίζεται με θέρμη τη δημοκρατία και επικρίνει εντόνως τον ολοκληρωτισμό. Αποτελεί συστηματική προσπάθεια έξαρσης του δημοκρατικού τρόπου ζωής και των πλεονεκτημάτων του και διαφώτισης του λαού περί της απειλής του ολοκληρωτισμού.

Αξίζει να αναφερθεί ότι καιρό πριν την αποχώρηση του Θ.Φ.Π. από το Υπουργείο Παιδείας είχε καταργηθεί η λογοκρισία κατόπιν σχετικών ενεργειών του. Έτσι, το βιβλίο αυτό επικρίθηκε από την εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» στις 21.6.70 ως υπερβολικά δημοκρατικό και εξιδανικεύον την Δημοκρατία (!!;). Παρά το γεγονός ότι τα συγγραφικά δικαιώματα από την έκδοσή του (Δρχ. 2 εκ. της εποχής!) δωρίστηκαν στο κράτος, ο συγγραφέας κατηγορήθηκε ότι κέρδισε τεράστια ποσά με δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού…

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙ ΕΚΛΟΓΑΙ (Α552)

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ακρόπολις" στις 9.6.85 και αποτελεί την τελευταία δημοσίευση του Θ.Φ.Π. στον τύπο.















Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Ο ΜΥΘΟΣ (Ελευθερία)

Παρακαλώ επισκεφθείτε τον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html

και κάντε χρονολογική αναζήτηση επιλέγοντας το έντυπο "Ελευθερία" με ημερομηνία 11/7/1945.

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣΤΙΓΑ)

Σύμφωνα με τον Θ.Π. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απετέλεσε μάστιγα για τη χώρα, κυρίως για τους παρακάτω λόγους: · Επεβλήθη πραξικοπιματ...